Allah'ın Rahmeti

“Şüphesiz rahmetim gazabımın önündedir.” (Buhârî, tevhid 15)

Cenab-ı Hak, Muciz Beyan’ında “Benim rahmetim her şeyi kuşatmıştır.” (A’raf sûresi, 7/156) buyurarak rahmetinin sonsuzluğunu ifade eder. Kudsî bir hadiste de Peygamber Efendimiz’in dilinden Cenab-ı Hak, “Şüphesiz rahmetim gazabımın önündedir.” (Buhârî, tevhid 15) buyurarak rahmetinin, gazabının önünde bulunduğunu duyurur.

Yeryüzünde Cenab-ı Hakk’ın halifesi olma payesiyle mahlukat arasında müstesna bir yere sahip olan insan, ahsen-i takvimin de mazharıdır. Fakat insanın, bu mazhariyetini değerlendiremeyip, pek çok kötülükle kendisini mahlukatın en aşağısı haline de getirdiği olur. Değerini bu kadar düşüren insanın tutunacak dalı yine Allah’ın rahmetidir. Hadiste de ifade edildiği gibi “Allah, yüz rahmet yarattı ve yarattıkları arasına bir merhamet koydu ki bu yüzden insanlar ve hayvanlar birbirlerine merhamet ederler. Doksan dokuz rahmet ise Allah’ın katındadır.” (Buhârî, edeb 27; Müslim, tevbe 17) Biz, bu yazımızda hadislerden hareketle hatalarıyla değerini düşüren insanın yaptığı küçük bir iyilikle nasıl Rahmet-i Rahman tarafından yarlığandığını değerlendirmeye çalışacağız.

 

Yüz cana kıyan kişi

Allah Resûlü, iman ve onun sızıntısı sayılabilecek bir iyilik yapma gayretinin kişiyi netice itibarıyla nasıl Cennetlik yaptığını şöyle anlatır:

Sizden önceki devirlerde yaşayan bir adam, doksan dokuz kişiyi öldürmüş, sonra,

“Buranın en büyük âlimi kimdir?” diye soruşturmuştu. Ona bir rahip gösterilmişti. Bunun üzerine o da rahibin yanına giderek ona,

“Doksan dokuz adam öldürdüm, tevbe etsem kabul olur mu?” diye sormuştu. Buna karşılık rahip ise,

“Tövben kabul olunmaz!” deyince onu da öldürmüş ve sayıyı yüze yükseltmişti.

Daha sonra da o beldenin en büyük âlimini bulup:

“Ben yüz adam öldürdüm. Tevbe etsem kabul olur mu?” diye sormuştu. Âlim ise ona:

“Evet kabul olur. Senin tevbe etmene kim engel olabilir ki? Ancak bulunduğun beldeden ayrılıp filân yere git, orada Allah Teâlâ’ya ibadetle meşgul olan insanlar var; onlarla beraber sen de Allah’a ibadet et ve onlarla ol!” tavsiyesinde bulunmuştu. Bunun üzerine bu adam yola çıktı ve yarı yola vardığında da öldü. Rahmet melekleri de azap melekleri de bir araya geldi ve onun durumunu görüştüler. Rahmet melekleri:

“Bu adam candan tevbe ederek buraya geldi.” Azap melekleri ise:

“Bu kimse hiçbir iyilik yapmamıştır…” şeklinde mukabelede bulundular. Derken arkadan insan kıyafetinde bir başka melek bunların yanına gelerek onlara şöyle dedi:

“Geldiği ve gideceği iki belde arasındaki mesafeyi ölçünüz. Hangi tarafa daha yakın ise adam o tarafa aittir.” Bunun üzerine mesafe ölçüldü. Yarı yolda vefata eden bu şahsı varacağı yere daha yakın buldular.. ve rahmet meleklerine teslim edildi. (İbn Mâce, diyât 2; Ahmed İbn Hanbel, Müsned, 3/20)

 

Günahkâr bir adamın merhameti

Resûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem Efendimiz günahkâr bir kişinin Cenab-ı Hak tarafından affedilmesini şöyle anlatır:

Vaktiyle bir adam yolda giderken çok susadı. Bir kuyu buldu ve içine indi; su alıp dışarı çıktı. Bir de ne görsün, bir köpek, dili bir karış dışarıda soluyor ve susuzluktan nemli toprağı yalayıp duruyordu. Adam kendi kendine “bu köpek de tıpkı benim gibi pek susamış” deyip hemen kuyuya indi, mestini su ile doldurdu ve mesti ağzına alarak yukarıya çıktı ve köpeği suladı. Onun bu hareketinden Allah Teâlâ hoşnut oldu ve adamı bağışladı. Sahâbiler:

“Ey Allah’ın Resûlü! Bizim için bakıp iyilik yaptığımız hayvanlardan dolayı da sevap var mı?” diye sordular. Resûl-i Ekrem:

“Evet, her canlı sebebiyle sevap vardır.” buyurdu. (Buhârî, müsâkât 9; Müslim, selâm)

 

Günahkâr kadını affettiren iyiliği

Peygamber Efendimiz günahkar bir kadının Cenab-ı Hak tarafından affedilmesini şöyle anlatır:

“Susuzluktan ölmek üzere olan bir köpek bir kuyunun etrafında dolaşıp duruyordu. İsrailoğullarından günahkar bir kadın onu gördü; hemen çizmesini çıkardı ve onunla köpek için kuyudan su çekerek onu suladı. Bu yüzden o kadın bağışlandı.” (Buhârî, enbiyâ 54; Müslim, selâm 155)

 

Cennet’e girmeye vesile bir iyilik

Peygamber Efendimiz, insanların yolundan onlara eziyet veren bir dalı kaldıran insanın Cennetlik olduğunu şöyle anlatır: Adamın biri, yol üzerinde bir ağaç dalı gördü ve

“Allah’a yemin ederim ki, bunu insanları rahatsız etmemesi için buradan kaldıracağım.” dedi (kaldırdı ve) bu yüzden Cennet’e konuldu.” (Müslim, birr 128)

Yukarıdaki hadislerde görüldüğü  üzre Cenab-ı Hakk’ın hilkat halkasında en son yarattığı, esma-yı ilahinin mazharı insanın günahlarla düştüğü yerden kaldıracak olan onun tevbe ile Allah’a yönelmesi ve O’nu hoşnut edecek küçük de olsa iyilik yapmaktır. Hadislerde de görüldüğü üzere insanın canlılara merhametli davranması Cenab-ı Hakk’ın merhametine vesile olmaktadır. Yüz kişiyi öldüren adam örneğinde ise günahkarın yürekten tevbesi ve iyi bir insan olma ciddiyet ve gayreti onu, Cenab-ı Hakk’ın merhametine ulaştırmaktadır…