Kamplarda İstifadeyi Artırma Adına Birkaç Teklif

Hayatımızda bazı zaman dilimleri vardır ki, ruhumuzun derinliklerine işler ve bize unutulmaz, derin izler bırakır. Kitap okuma kampları da böylesi dönemlerdendir.

Kamplar, sadece bilgi elde etmenin değil, aynı zamanda ruhumuzu olgunlaştırmanın ve geleceğimize yön vermenin de eşsiz bir fırsatını sunar. Bu zamanlar, Fethullah Gülen Hocaefendi’nin ifade ettiği gibi, “uhrevî hazlarıyla tasavvurlarımızı aşan, hayatın tam cennetçesi”dir. Bizlere düşen, bu kıymetli zamanları hakkıyla değerlendirmek ve burada kazandıklarımızı hayatımıza nakşetmektir.

Bu kamplar, hayatı sadece bugünden ibaret görmeyip, ahiret ufku ile bakmayı öğrenmek ve ruhumuzu bu bakış açısına göre terbiye etmek için önemli fırsatlar sunar. Birlikte yapılan okumalar, müzakereler ve ibadetlerle kazandığımız ilmi ve manevi derinlik, bize geleceğe dair sağlam bir yol haritası çizer. Kamp ortamı, bireysel gelişimin yanında kardeşlik bağlarımızı güçlendirme ve birlikte olmanın rahmetini hissetme vesilesidir.

Ancak, kamplarda yaşadığımız bu bereketli zamanlar bir başlangıç olmalıdır. Bu süreçte edindiğimiz ilmi birikimi, manevi derinliği ve kazandığımız değerleri kaybetmeden hayatımıza taşımak durumundayız. Bu kazanımları koruyup geliştirmek ve günlük yaşantımızın bir parçası haline getirmek için, bizlere düşen sorumluluk büyüktür. Bu kısa yazıda, adeta iple çektiğimiz kamp zamanlarını azamî seviyede değerlendirebilme ve kazanılan güzellikleri muhafaza edebilme adına birkaç noktanın altını çizmek istiyoruz.

 

Daha verimli bir kamp için...

1.   Kamplar, her ne kadar bir tenezzüh, bir tatil veya bir rahatlama atmosferi olma hususiyetini içinde taşısa da ruhun maneviyatla arındırılması, aklın bilgiyle beslenmesi, kalbin ve hislerin heyecanla coşması asıl gayedir. Bunu nazardan dûr etmemeliyiz. Bundan dolayı, sürekli canlı tutmayı istediğimiz mânevî havayı bozacak hal ve tavırlardan uzak durulmasında fayda vardır.

2.   İbadeti birlikte yapmanın, cemaat olmanın neşvesinin yaşandığı bu zaman diliminde, namazlara vaktinde iştirak etme, tesbihâta coşkuyla katılma, dua saatlerini asla fevt etmeme istifadeyi artıracaktır. Hele de teheccüd ve sabah namazı… İnsanın hatırına yerleşen en âsûde zaman dilimleridir.

3.   Program organize edilirken, dinlendirici bir kısım aktiviteler düşünülürken bile yine kendi dünyamıza ait hususlar değerlendirilmelidir. Hocaefendi’nin, zevk ve neşe yaşarken de kendi dünyamız içinde kalmamızı salıklarken, kazandığımız mânevî kazançları bozmama adına laubalilikle, boşlukla veya zararlı şeylerle meşgul olmama tavsiyeleri vardır.

4.   Ümit ediyoruz ki, ahirete gittiğimizde, ömrümüzün günleri bir film şeridi gibi önümüzden geçirilirken bu güzel kamp günleri nûraniyetiyle parıl parıl parlayacak ve yüzlerimizi güldürecektir. O nuru soldurmama adına, hususiyle dilimizi ve kulağımızı gıybetten, dedikodudan ve kötü sözlerden muhafaza etmek gerekir. Vakitlerimizi boş ve lüzumsuz şeyler seyretmekle, gayesiz boş konuşmalarla ve gafletle geçirmekten uzak durmalıyız.

5.   Her kampın kendine has bir edası olabilir. Ancak, her kampta bitirilebilecek bir kitap veya birkaç parçadan oluşan derleme bir çalışmanın bitirilmesi hedeflense, sonra ilk kamplarda olduğu gibi, okunan yerlerde kapalı kalan, anlaşılmayan kısımlar ehil kimselere sorularak müzakere yapılsa daha istifadeli olacağı kanaatindeyim. Bunun için kalabalık gruplar yer ve imkanlara göre küçük gruplara bölünebilir. Programın genel akışı içinde bu tür müzakereye hususi bir saat verilebilir ve imkân varsa dar dairede, 15 kişilik gruplar şeklinde bir araya gelerek müzakere yapabilir.

6.   Kamplar, örnek şahsiyetler ve hocaların vereceği sohbet veya seminerlerle zenginleştirilebilir. Bazen insan bir zatın sohbetinden aldığı dersi 10 kitap okusa alamayabilir. Buna da bir zaman dilimi ayrılması yerinde olacaktır.

7.   Elden geldiğince Hocaefendi’nin sohbetlerinden kesitler dinletilebilir. Bazı yerlerde her namazın arkasından 10’ar dakika dinletiliyor. O da güzel. Bunun yanında günlük programda bir zaman ayrılıp 20-30 dakikalık bir kesit dinlenip bir hoca eşliğinde dura dura müzakere yapılabilir, anlatılanlarla alakalı sorular cevaplanarak toplamda bir saatlik bir program düşünülebilir.

8.   Kur’an okuma ve dua saati, maneviyatımızı yükselten olmazsa olmaz konulardır. Belki hatim ve dua paylaşımı, Cevşen paylaşımı “iştirak-i a’mâl” düsturuyla bereket kazandırır. Yetkin hoca bulunabilirse, Kur’an okumayı bilmeyen veya tecvidi bilmeyenlere yönelik dersler tertip edilebilir, edilmelidir. Kamp süresince Kur’an’dan belli bölümleri ezberleme de hedeflenebilir. Kampın bir semeresi olarak insanların hayatında hatırası kalır.

9.   Kardeşliği, sevgi ve şefkati hissedip yaşayacağımız bu atmosferde tam da “İlahî ahlak ile ahlaklanın!” fehvasınca, insana düşen şey de herkese bağrını açmak… Hususiyle, Hazreti Mevlana ifadesi, “Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar…” Aynı yolun yolcuları, aynı hedefi hedefleyenler, aynı gâye-i hayal arkasından koşanlar… Bunlar öyle kenetlenmeli ki, bütün şeytanlar toplansa, bunları birbirinden koparamamalılar; öyle kenetlenmeli!..” sözlerini kendimize düstur edinmeli. Herkes birbirlerine olan konuşma ve muamelelerinde nezâket, şefkat ve uhuvvet duygularıyla muamele etmeli. Bunun için bazen sabır da gerekebilir.

10.   Programı organize edenlerin işlerini kolaylaştırma adına çizilen programa zamanında iştirak çok önemlidir. Sohbetlerin canlı geçmesi ve bölünmemesi için zamanında toplanmak, müzakerelerden geri kalmamak, hatta yemek saatlerini sarkıtmamak için vaktinde hareket etmek de hayati öneme sahiptir.

11.   Son bir husus olarak, kampa gitmeden ve kamp esnasında sürekli Cenâb-ı Hakk’a, “Yâ Rabb, bu zaman dilimlerini Sen’in razı olacağın şekilde değerlendirmeyi nasip eyle. Bizlere bu kampı hayırlı ve bereketli eyle. Problemsiz, sükûnet ve sühuletle tamamlamayı nasip eyle…” tarzında dua etmek çok yerinde bir hareket olur.

Rabbim, yaptığımız her işimizi Kendi rızası istikametinde yapmayı nasip ve müyesser eylesin…